گدازه های آتشفشانی دریاچه Hawaii
اگر به فوران های آتشفشانی که مربوط به یک ماه پیش بوده است دقت کنیم میبینیم که هنوز Hawaii تحت تاثیر اثرات آن است. تحت تاثیر گدازه های آتشفشانی دریاچه Hawaii ، آب دریاچه ی Green که بزرگترین دریاچه ی آب شیرین است؛ خشک شده.
گدازه های آتشفشانی دریاچه Hawaii را خشک کرد.
این تبخیر و فرآیند از دست رفتن آب، از دوم ژوئن با سرازیر شدن گدازه ها به این ناحیه، آغاز شد. این اتفاق، یعنی حرکت گدازه ها به سمت آب و تبدیل شدن آب به یک توده ی غلیظ ابر و حرکت به سمت بالا، کاملا برای مردم آن ناحیه قابل مشاهده است. شروع این حادثه در ساعت 1:30 بعد از ظهر به وقت محلی گزارش شده و در ساعت 3 بعد از ظهر، کل دریاچه با گدازه ها پوشانده شده بود و همه ی آب آن را تبخیر کرده بود.
قبل از این اتفاق، دریاچه Green که به Kawaiapele هم معروف بود، 300 فوت عمق داشت و یک منطقه مناسب برای شنا بود. اکنون کسانی که از طریق Google Maps در جریان این ماجرا قرار گرفته اند، در تلاشند تا راهی برای محافظت از دریاچه یا بازسازی آن پیدا کنند. تا کنون گدازه های حاصل از فوران Kilauea تا شعاع 7 مایلی را در بر گرفته و دلتایی را در kapoho bay به وجود آورده است. این اولین بار نیست که این منطقه شاهد فوران آتشفشان است. اما اینبار این فوران بر منطقه Hawaii و مناطق اطراف آن تاثیرات بدی بر جای گذاشته و منظره آن را تا حد زیادی تغییر داده است.
چرا گدازه های آتشفشانی دریاچه Hawaii تا این حد موجب وحشت مردم است؟
این فوران های آتشفشانی، در منطقه هاوایی، همیشه موجب جلب توجه مردم دنیا به این ناحیه بوده است در زمان وقوع، منازل و ماشین ها را نابود میکند و موجب بارش باران های اسیدی میشود. اما موارد قبلی شاید فقط شروع این ماجرا بوده است. کارشناسان مجله ماه طی تحقیق دریافتند که مردم از این مورد در وحشت هستند که سیستم پیچیده زیر زمینی در نقاط زیرین آتشفشان در مراحل اولیه قرار داشته باشد و در آینده آنقدر وسیع اتفاق افتد که با هر فوران آن، یک کوه یخ ذوب شود.
به گفته ی Charls Mandeville، آتشفشان Kilauea قابلیت این فوران عظیم را دارد. تحقیقات زمین شناسی در سال های 1925T 1790 و حتی سال های پیش از آن، همه همین نتیجه را در بر داشته است.
فوران آتشفشان کیلاویا جزایر هاوایی
اگر مواد آتشفشانی ذخیره شده در لایه های زیرین این منطقه به صورت یکجا فوران کند، همه ی مردم آن نواحی کشته خواهند شد. به همین دلیل است که به مردم اکیدا توصیه شده تا حد ممکن از نواحی نزدیک به آتشفشان دوری کرده و در مناطق امن تر ساکن شوند.
اگر این مواد با سرعت زیاد حرکت خود را آغاز کنند، هرگز نمیتوان از دست آن نجات یافت. این انفجار و فوران به دلیل ساختار ویژه ی آتشفشان، بسیار عظیم خواهد بود. رویدادهای اخیر در این منطقه، شکل ظاهری آن را تغییر داده و شرایط را برای این انفجار مهیا کرده است. مواد مذاب سرازیر شده از آن، سرعت قابل توجهی دارند. اگر این حرکت با همین سرعت، برای مدتی ادامه داشته باشد، زنجیره ای از حوادث پی در پی و ناگوار اتفاق خواهد افتاد.
ارتفاع گدازه های انباشته شده کم است. زیرا پرتاب آنها از دهانه آتشفشان از جهت های مختلف صورت میگیرد و این تراکم مواد را کمتر میکند. این فاجعه بی شک اثرات منفی زیادی خواهد داشت و مساحتی به اندزه ی مساحت 3 زمین فوتبال را در اطرف آن در بر خواهد گرفت. طبق گفته Mandeville این اتفاق ممکن است بر سفره های آب زیر زمینی و دریاپه های آن منطقه نیز تاثیر گذارد و همین سر آغاز حوادثی بزرگتر است.
در جریان فوران آتشفشان، صخره های مسیر، ذوب شده و با جریان گدازه ها همراه میشوند. زمانی که گدازه ها به سطح آب برسند، جریان آب با صخره های مذاب و حرارت دیده با دمایی بیش از 1200 درجه سیلیسیوس، بخار شده و از بین میرود. در سال 1924 زمانی که این فوران اتفاق افتاد، توده ای عظیم از خاکستر و بخار تا ارتفاع 5-4 مایلی را برای مدت چندین هفته در بر گرفت. اگر یک بار دیگر این انفجار صورت گیرد، تا حدود 3 مایلی از اطراف قله ی کوه در معرض این خطر هستند.
تاثیر گدازه ها بر آب هاوایی
با حرکت گدازه ها به سمت آب، لایه جدیدی از سنگ های سیاه آتشفشانی ایجاد میشود. زمین شناسی ترکیبی عجیب از فرآیندهای کندی است که در طول سالیان دراز اتفاق افتاده و به تغییراتی که امروز شاهد آن هستیم، منجر شده است.
در حالی که کانادا و استرالیا از قدیمی ترین صخره های موجود در کره زمین هستند، هاوایی و دیگر مناطق آتشفشانی نیز از جمله مناطق جدید و تازه تشکیل شده به شمار می آیند. زمانی که گدازه های آتشفشانی به سطح دریا یا دریاچه ها راه یابند، سریعا سرد شده و با حرارت بالای خود، آب را به بخار تبدیل میکند. این مواد پس از خنک شدن، یک لایه ی شفاف و سخت را ایجاد میکند. این لایه ها سطح بیرونی زمین را تشکیل میدهند و با سرد شدن آنها، گازهای موجود در قسمت داخلی زمین به شکل حباب در هوا پراکنده میشود.
آتشفشان های هاوایی
Hawaii یک ناحیه آتشفشانی است، یکی از معدود نواحی که با صفحات تکتونیک در ارتباط نیست. اگر چه خصوصیات و ویژگی های مناطق داغ کره ی زمین همیشه به عنوان بحث ثابت در مباحثه ها و تحقیقات محققان مورد بررسی قرار گرفته است، اما در عین حال نکته قابل تامل این است که این آتشفشان های لایه های سطحی آن قسمت از گذشته زمین هستند که پوسته زمین را ذوب کرده و از آن خارج شده اند. به این خاطر که نقاط دارای دمای بالا خارج از اقیانوس ها هستند، پوسته مناطق اقیانوسی را به ماده ای خمیر مانند از جنس سیلیکا تبدیل میکنند.
این گدازه های مافیک، موجب از بین رفتن گاز شده در نتیجه با فوران کوچکی از گدازه ها، تبخیر زیادی صورت میگیرد. به هر حال، ورود مواد آتشفشانی به آبها، بی شک اثرات منفی زیادی در پی خواهد داشت. از طرفی با افزایش میزان آلودگی هوا در اثر دود ایجاد شده از این فوران ها، امکان بارش باران های اسیدی زیاد است. پس آبها هم در اثر بارش باران و هم به دلیل ورود گدازه ها، کیفیت خود را از دست داده و غیر قابل مصرف میشوند. این مورد زمانی خطرناک تر و نگران کننده تر است که از دست رفتن کیفیت آب در مناطقی مثل هاوایی اتفاق افتد، منطقه ای که بهترین نوع آب شیرین را داراست.
به عقیده سردبیر مجله اینترنتی ماه؛ ورود گدازه، موجب ورود مقادیر زیادی مواد کربنی نشات گرفته از مرکز زمین میشود و با کمبود اکسیژن در آن، زندگی جانوران آبزی نیز به خطر خواهد افتاد.