طوفان کاترینا
تاریخ وقوع طوفان کاترینا 23 آگوست 2005 بود و در 29 آگوست، سواحل خلیج ایلات متحده را درنوردید. این پدیده طوفانی عظیم بود که خسارات فراوانی را به وجود آورد. اما بی کفایتی مسئولان دولتی موجب ادامه ی بروز خسارات شد و حتی در برخی موارد، اقدامات غیر عاقلانه ی آن ها، خود موجب ایجاد مشکلات بزرگتری بود.
علت طوفان کاترینا
درس بزرگ کاترینا این بود: مردم همواره آمادگی مقابله با حوادث غیر مترقبه ی طبیعی را دارند، اما واکنش ضعیف دولت باعث بالا رفتن شمار مرگ و میر و بروز خسارات جبران ناپذیر شده است. درست مثل چیزی که چند سال پیش در می سی سی پی، لوئیزیانا و نیواورلئان اتفاق افتاد. بعد از طوفان گالوستون (Galveston) در سال 1900 با 12000 نفر کشته و طوفان اوکی چو بی (Okeechobee hurricane) در سال 1928 با 3000 کشته ، کاترینا سومین طوفان مرگبار در تاریخ آمریکاست با بیش از 1800 کشته. علاوه بر آمار کشته ها، کاترینا را می توان زیان بار ترین طوفان نیز دانست. خسارت تقریبی حاصل از آن بیش از 108 میلیون دلار بود.
برخی از این خسارات غیر قابل کنترل هستند. کاترینا و دو طوفان مخرب دیگر در مناطقی اتفاق افتادند که از سطح آب دریا پایین تر هستند، پس امکان بروز سیل در آن ها بسیار زیاد است. اما بخش دیگر آن مربوط به ناتوانی دولت در کنترل اوضاع ، چه در زمان وقوع طوفان و چه قبل و بعد از آن است. یکی از دلایلی که موجب بروز سیل در مناطق لنگر گاهی شده بود، مهندسی و طراحی غلط این مناطق بود. یعنی علاوه بر اینکه کاترینا، طوفان مهلک و خطرناکی بود ، معماری و شیوه ی ساخت این مناطق نیز به بروز خسارت های بیشتر کمک می کرد.
عوامل محیطی طوفان کاترینا
حدودا 6 ماه بعد از بروز طوفان ، سازمان مهندسی ارتش آمریکا طی گزارشی اعلام کرد که شیوه ی ساخت منازل در این مناطق بسیار غلط بوده و همین امر موجب بروز خسارات فراوان برای مردم و دولت شده است. دلیل عمده استاندارد نبودن این مناطق مسکونی، نبود سرمایه برای ساخت منازل مستحکم، نبود مهندسی مناسب و عدم وجود طراحی مناسب با این مناطق است. علاوه بر این، نامرغوب بودن مطالح نیز مزید بر علت بوده است. از نظر مهندسان، کیفیت خاک این مناطق برای ساخت و ساز نیز مناسب نبودند.
در بحث و جدالی که برای مدت طولانی میان دولت و مهندسان و مردم ادامه داشت، هرکس مسئولیت را بر گردن دیگری انداخت. اما طبق گزارش منتشر شده در مجله ی Water Policy ، بخش عمده ی این خسارت ها به این دلیل بود که مهندسان مقدار زیادی از سرمایه ها را اختلاس کرده و اهمیتی به کیفیت و دوام ساختمان ها نداده بودند. پولی که بعدها صرف جبران خسارات ناشی از کاترینا شد.
خسارات طوفان کاترینا
این اتفاق یک مورد از ناکامی های دولت در پیشگیری از حوادث غیر مترقبه مثل طوفان است. در سال های اخیر، با توجه به تجربه ای که از طوفان نیواورلئان به دست آمده بود، دولت می بایست تلاش بیشتری در بهبود کیفیت منازل در مناطق ساحلی می کرد.
اما همیشه کمبود منابع مالی، برجان مردم و حفاظت از آن ها ، ارجحیت داشته است. بر اساس گزارش های منتشر شده در روزنامه واشنگتن پست، حدود 1/3 میلیون نفر جنوب شرقی ایالت لوئیزیانا را ترک کردند و 400000 نفر نیز نیواورلئان را تخلیه کردند که این خود آمار بزرگی در تاریخ آمریکاست. اما هزاران نفر از مردم در جریان وقوع این طوفان، به دلیل نداشتن توان مالی برای تهیه ی خودرو و یا استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، در شهر ماندند.
چرا مردم قبل از وخیم تر شدن اوضاع، شهر را ترک نمی کنند؟
این سوالی بود که دائما پرسیده می شد، اما حقیقت این بود که برخی از مردم توانایی مالی برای ترک شهر را نداشتند و مجبور بودند در مسیر طوفان بمانند. به همین دلیل بود که Kanye west در اظهار نظری تندخویانه گفت: “جورج بوش از سیاه پوستان حمایت نکرد”
مقامات دولتی آنقدر در یاری رساندن به مردم تعلل کردند تا طوفان فرا رسید. پروفسورMark Vaison ، محقق سفید پوستی در دانشگاه Fortham تدریس می کرد بیان میکند: ” این است آن موضوعی که تلاش گران مدنی برای دریافت آن در حال نزاع بودند؟ جامعه ای که در آن سیاه پوستان به دلیل فقر و به واسطه ی تبعیض نژادی، از بقیه ی مردم تفکیک شده اند. اگر حادثه ی 11 سپتامبر، اتحاد ملت را برای مقابله با تهاجم نشان داد، طوفان کاترینا، نقطه ضعف های آنان را در حمایت از این تفکیک و جدایی، آشکار کرد. “
پس از این که ثابت شد طوفان کاترینا یک حادثه ی طبیعی هولناک است، دولت بوش تلاش کرد بخشی از مسئولیت خسارات وارده بر گردن حکومت های محلی به ویژه ی لوئیزیانا بیاندازد.
خاطرات طوفان کاترینا
پس از وقوع طوفان، داستان ها و گزارشات مختلفی از آن ارائه شد. داستانهایی در مورد سرگردانی 30000 نفر از مردم بی پناه و بی نظم رها شده بود. گزارش هایی در مورد کشتار، تجاوز و حتی تیر اندازی در اماکن شلوغ مثل ورزشگاه ها که مردم در آنجا پناه گرفته بودند. برای نمونه ، RayNagin، شهردار وقت نیواورلئان خاطراتی از مردم در آن زمان ذکر می کند. خاطراتی تلخ از کشتار مردم، صحنه ی انباشته شدن اجساد، تیراندازی به آن ها و حتی تیر اندازی به کودکان که این خاطرات چند ماه بعد در برخی مجلات به چاپ رسید.
اگر چه وضعیت Superdome چندان رضایت بخش نبود، اما شبیه چیزی که دولت و رسانه ها گزارش کرده بودند نیز نبود. در واقع در روزهای پس از طوفان فقط 6 نفر در Superdome بودند، 4 نفر آن ها به دلیل نابسامانی اوضاع، 1 نفر در اثر خودکشی و 1 نفر در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر. اثری از تیر اندازی و قتل و کشتار در استادیوم نبود.
بازسازی های بعد از طوفان کاترینا چقدر بود؟
پس از گذشت یک دهه از وقوع طوفان، سیستم قطار شهری نیواورلئان هنوز بازسازی نشده است. اگرچه که پس از طوفان و از سال 2006، حدودا 134000 نفر از جمعیت این منطقه کم شده، 39000 واحد مسکونی کمتر از قبل وجود دارد و تقریباً 2000 مرکز تجاری در این ناحیه نیز هنوز به حالت اولیه برنگشته است.
بروز چنین خساراتی در طوفانی مثل کاترینا، غیر قابل تصور است. اما اینکه هنوز اثری از بازسازی نیست و پس از گذشت سال ها هنوز برخی مناطق در همان حالت مخروبه هستند، نشان از عدم توجه دولت است. این ناحیه، توانایی مقابله با طوفانی دیگر شبیه کاترینا را ندارد. اگرچه سیستم های ضد سیل و امکانات زیادی فراهم شده، اما حداقل تا 400 سال آینده این ناحیه قابلیت تحمل یک حادثه ی دیگر را ندارد. طبق گزارشات ، لنگرگاه ها و دیوار های جلوگیری از ورد سیل ، انقدر مستحکم هستند که از ورود سیل و طوفان جلوگیری می کنند.
پیش بینی های جلوگیری از وقوع سیل
در واقع این شاید یکی از سیاست های غلط دولت پس از وقوع طوفان است. این استحکامات به قدر کافی قدرتمند ساخته نشده، فقط وسیله ای است برای فریب مردم که در صورت بروز دوباره ی طوفان، در امان خواهند بود. اما واقعیت این است که شهر نیواورلئان از سطح دریا، پایین تر است. سپس هر لحظه امکان وقوع چنین طوفان هایی وجود دارد.
در زمان وقوع طوفان، آب از فاصله ی 6-12 مایلی از ساحل با سرعت 280 کیلومتر بر ساعت به حرکت در آمد و کمترین فشار آن 902 میلی بار بود. به گفته کارشناس مجله ماه، پیش بینی ها م برنامه ریزی های دولتی برای جلوگیری از خسارات ناشی از پدیده های طبیعی بسیار موثر است.